داستان اعدام یك محیط بان در كافه خبر
گل بخر: «2 نفر دیگر هم اگر پول نمی گرفتند رضایت نمی دادند. چرا باید با بیت المال چنین كاری انجام بدهیم؟ باید آموزش های لازم را به محیط بان بدهیم تا جان خودش و دیگران را در خطر نیندازند. من مصاحبه خانواده محترم افضلی را دیدم، من نخستین نفری هستم كه به آنها تسلیت گفت، بپرسند ببینند آن شب برای دریافت رضایت چقدر تلاش كردم. حالا همین بهانه ای شده است تا معاندین بگویند دستگاه قضایی ایران بی كفایت است، نه دستگاه قضایی و قوانین ما مشكل ندارد، مشكل ما عدم آموزش محیط بان بود.»
نیو صدر: ۲هفته پیش برای نخستین بار در ایران یك محیط بان اعدام شد، محیط بانی كه ۱۰ سال پیش یك مظنون به شكار را به قتل رساند، اتفاقی كه حواشی زیادی برای محیط بانان به وجود آورد.
ماجرا به ۱۰ سال پیش برمی گردد محیط بان افضلی كه همراه خانواده اش بود، متوجه تردد خودرویی در یك منطقه حفاظت شده می شود كه گفته می شود قبلا راننده آن سابقه شكار داشته است. بعد او این فرد را تعقیب می كند و سرانجام این فرد مظنون به شكار را مقابل خانه اش به قتل می رساند. حالا ۱۰ سال از آن ماجرا گذشته است و پس از این كه خانواده قربانی رضایت ندادند، این فرد اعدام شد. اما انگار این اعدام زخمی قدیمی را باز كرد، زخمی از تجربیات تلخ محیط بانان، محیط بانانی كه با سختی زیادی كار می كنند و جمعیت زیادی از آنها در سال های گذشته شهید شده اند.
در همین رابطه با حضور سرهنگ جمشید محبت خانی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست و منوچهر فلاحی، معاون یگان حفاظت محیط زیست میزگردی در كافه خبر برگزار گردید. محبت خانی معتقد بود كه با تغییر سیستم از سنتی به مدرن می توان ارتباط رودررو محیط بان و شكارچی را كم كرد. همین طور او به انتقاداتی كه به سازمان محیط زیست در ارتباط با عدم واكنش آنها به خبر اعدام محیط بان انجام می شد پاسخ داد.
مشروح این گفت و گو را اینجا بخوانید:
در ابتدا كمی از كارتان بگویید، وظیفه شما در یگان حفاظت محیط زیست دقیقا چیست؟
محبت خانی: ما در محیط زیست آب، هوا و خاك را یك طرف قضیه و انسان، حیوان و نباتات را هم در سمت دیگر قرار می دهیم، فلسفه وجودی سازمان حفاظت از محیط زیست پاسداری از آب، هوا و خاك كشور برای بقای انسان، حیوان و نباتات است.
محیط بانان كه از نظر كمیت نیروی انسانی نصف كارمندهای سازمان محیط زیست را می سازند بازوی اجرایی سازمان محیط زیست هستند، یعنی هر سیاست گذاری در معاونت ها انجام می شود محیط بان ها باید استفاده كنند. خود محیط بان هم فردی مسلح است كه برای حفاظت از محیط زیست كشور در مناطق ۴گانه مستقر می شود و با متخلفین مختلف بخصوص شكارچیان درگیر می شوند. البته از نظر من تغییراتی كه در آب، هوا و خاك كشور ایجاد كردیم اساسا نتایج بیشتری برای حیات وحش داشته تا شكار مستقیم انسان. تنها یك قسمتی از یوزپلنگ های ایران توسط شكارچیان از بین می روند، ما زیست گاه ها، آب و غذای این ها را از بین بردیم تا این اتفاق رخ داد. اساسا این مورد در آینده دامن گیر انسان هم می شود، پله بعدی كه نابود می شود ما هستیم.
فلاحی: سازمان محیط زیست بر طبق دستورالعمل هایش از مناطق چهارگانه یعنی پارك های ملی، آثار طبیعی ملی، پناه گاه های حیات وحش و مناطق حفاظت شده، محافظت می كند. این ها حدود ۱۷میلیون هكتار مساحت دارند و در ۲۸۴ منطقه تقسیم می شود. به صورتی مساحت این مناطق حدود ۱۱درصد خاك كشور است، حدود ۶میلیون هكتار هم منطقه شكار ممنوع داریم كه در آینده به سطح این مناطق اضافه می شود، یعنی چیزی حدود ۲۴میلیون هكتار از مساحت كشور تحت مراقبت سازمان حفاظت از محیط زیست است.
در به وجود آمدن این شرایط یعنی بی توجهی به محیط زیست به نظر شما چه كسی بیشتر مسئول است، نهادهای دولتی یا بحث های مربوط به فرهنگ سازی؟ مثلا درباره همین بحث شكار، ما هیچ برنامه خاصی در صداوسیما ندیدیم...
فلاحی: ما متاسفانه در بحث حفاظت از محیط زیست سنتی عمل می نماییم و هرچه می خواهیم از این وضعیت خارج شویم چون بخش روشن فكر جامعه از ما حمایت نمی كند، این اتفاق رخ نمی دهد. برخی افراد هم از بحث های زیست محیطی باخبر نیستند و دست به كارهایی می زنند كه به محیط زیست لطمه وارد می نماید. مثلا بر طبق استاندارها باید در پارك های ملی مساحت ۱۰درصدی را برای بحث های تفرجی بارگذاری كنید. اما همین الان اگر سرمایه گذاری پیدا شود كه بخواهد در پارك ملی سنگی را جابه جا كند بلافاصله كسانی كه مدعی دوست داری محیط زیست هستند مخالفت كرده و اقدامات را تا حد زیادی به عقب می اندازند.
باید در این مناطق با گردشگری، درآمدی به دست بیاید و از این درآمد برای حفظ محیط زیست استفاده شود، اما تنها در ۵درصد پارك های ملی ما این اتفاق رخ داده است. هركدام از این مناطق می توانند منبع درآمدی برای خودشان باشند. در كشورهای دیگر هم این كار را می كنند. بنابراین با ما باید از تفكر سنتی به مدرن گذار داشته باشیم، اما متاسفانه روشن فكرهای ما در حوزه محیط زیست با این مورد مخالف هستند.
از سویی در هیچ جای دنیا محیط بان فقط یك فردی سلاح به دست نیست و عنوان راهنمای طبیعت هم كار می كند. اصل این است كه با انجام این كار جوامع محلی را با خود همراه نماییم، در این صورت اوضاع خیلی بهتر می شود.
محبت خانی: درست است، آنقدر كه برای پفك و ماكارونی تبلیغ می كنند از محیط زیست تبلیغ نمی گردد. شعار ما«۸۰میلیون محیط بان» كه الكی شكل نمی گیرد، اول باید ۸۰میلیون محیط دان از مهدكودك ها تا دانشگاه ها و... شكل بگیرد.
واقعا تا ۲۰ سال آینده چه اتفاقی رخ می دهد؟ محیط زیست فرزند ما است و من واقعا نگرانش هستم. باید دست به دست هم بدهیم، باید به سازمان محیط زیست كمك نماییم. عامل اصلی ریزش حیات وحش ما كه فقط شكارچی نیست، حیوانات دیگر آب و غذا ندارند. همه جا را تخریب كردیم بعد انتظار داریم یوزپلنگ زنده بماند. اگر آب، هوا و خاك نباشد باید باور نماییم دیگر هیچكدام ما حضور نداریم، ما در حال نابودی علت اصلی تشكیل اجتماعات انسانی هستیم. مقام معظم رهبری گفتند تخریب محیط زیست به بهانه ساخت حوزه علمیه صورت نگیرد. باید محیط دان داشته باشیم تا هر ایرانی بفهمد اندازه فرزندش باید محیط زیست را دوست داشته باشد.
یعنی شما نقش فرهنگ سازی را در تخریب محیط زیست بیشتر از دیگر عوامل می دانید؟
محبت خانی: مهمترین سوژه آموزش و فرهنگ سازی است، باید تا می توانیم در مهدكودك ها، مدارس، دانشگاه ها، تلویزیون، رادیو و... این كار را شروع نماییم، باید برای حفظ از محیط زیست سرمایه گذاری نماییم. من سامانه ۸۰میلیون محیط بان را در یگان قرار دادم چون نگران هستم.
من اهل روستایی هستم در همدان، تا پنجم ابتدایی دو چشمه در روستای ما وجود داشت كه در آن به وفور آب وجود داشت، یك نیروگاه ۲۰كیلومتری روستای ما ساخته شد و در نتیجه تمام روستاها تا یك شعاع خاص نابود شدند، این نیروگاه آب روستا را خشك كرد. مردم روستای ما آب شرب ندارند. من خودم زجر كشیده تصمیمات نادرست زیست محیطی هستم.
به بحث محیط بان ها برگردیم، در سرتاسر ایران چند محیط بان حاضر هستند؟
محبت خانی: ۳۴۰۰ محیط بان داریم كه ۲۷۰۰ نفر از آنها در پاسگاه ها هستند و آنها در ۶۰۴ پاسگاه در مساحتی حدود ۱۹میلیون هكتار كار می كنند، نسبت به چارت سازمان محیط زیست باید حدود ۷هزار محیط بان داشته باشیم. نسبت به استاندارد جهانی هم تعداد محیط بان های ما باید ۸ برابر شود.
اما به جهت اینكه اهمیت محیط زیست برای مردم و مسئولان جا نیافتاده است تعداد اصلا افزایش پیدا نكرده است، درخواست برای محیط بانی بسیار زیاد است اما باید مجوز استخدام بدهند. ما با دوندگی های زیاد و پیگیری آقای كلانتری كاری كردیم كه دولت بپذیرد برای ۱۰سال، سالی ۳۰۰نفر استخدام نماییم. این افراد باید تحصیلاتشان دیپلم های چهارگانه باشد، البته ما حتی محیط بان دكتر هم داریم، كه فقط از روی عشق و علاقه وارد این كار می شود و به ما می گویند رشته آنها دیپلم است. برخی هم از بیكاری وارد این كار می شوند.
فلاحی: همانطور كه جناب سرهنگ گفتند، استاندارد جهانی در ارتباط با تعداد محیط بان ها حدود هزار هكتار برای هر نفر محیط بان است، براین اساس باید چیزی حدود ۲۴هزار نیرو داشته باشیم. از سویی نیروهای ما، هم زمان در شیفت نیستند و معمولا ۵۰درصد نیروها سركار هستند، براین اساس عدد محیط بان های ما با استاندراد جهانی فاصله بسیاری دارد.
این جمعیت كمتر از استاندارد محیط بان ها، چه مشكلاتی در شغلشان دارند؟
محبت خانی: ببینید محیط بان ها لباس، اسلحه و درجه دارند و ۵ درصد جمعیت آنها هم شهید هستند كه خیلی زیاد است. ۳۷۰ جانباز تیرخورده هم داریم، در گلستان محیط بانی دیدم كه با بیشتر از ۲۰۰ ساچمه كار می كرد، با این وجود محیط بان های ما را كارمند صدا می كنند. من خیلی تلاش می كنم كه دریافتی های محیط بان با نیروهای مسلح یكی شود، هیچ شغل دیگری نداریم كه این درصد از جمعیتشان شهید بشود، دریافتی محیط بان باید با نیروهای مسلح تطبیق داده شود؛ الان دریافتی این افراد از نیروهای مسلح ۲۰درصد كمتر است.
یك محیط بان كه ۱۵ شبانه روز در ماه مشغول كار است باید هزینه وعده های غذاییش را از كجا پرداخت كند؟ با این درآمد محیط بان چگونه می توانند این هزینه را تقبل كنند. در نیروهای نظامی این هزینه پرداخت می شود.
چه كارهایی برای این مشكلات انجام دادید؟
محبت خانی: با پیگیری های انجام شده استحقاقی محیط بان برای وعده های غذا در بعضی مناطق پرداخت شده است. جدای از حقوق و اضافه كاری باید حداقل ۴۵۰هزار تومان جیره غذای محیط بان پرداخت گردد. در این رابطه به موفقیت هایی هم رسیدیم بنابراین باید من از آقای كلانتری و سردار شرفی رئیس پلیس پیشگیری تشكر كنم كه از محیط بان ها حمایت ویژه ای كردند.
نسبت به ۲ سال بیش حقوق محیط بان ها بالای ۴۰درصد افزایش پیدا كرده است، نمی گویم از این وضع راضی هستم اما اوضاع خیلی بهتر شده است، ما ۴۰میلیارد تومان تجهیزات از وزارت دفاع خریدیم، ۴۱ دستگاه خودرو خریدیم كه به دستور رئیس سازمان محیط زیست همه باید در اختیار محیط بان ها قرار بگیرند.
فلاحی: یكی دیگر از مشكلات ما بحث امنیت شغلی محیط بانان است، تا چند سال پیش تعداد نیروهای پیمانی و رسمی جذب شده در سازمان محیط زیست كمتر از ۲هزار نفر بود. در سال های اخیر ما نیروهای جدیدی جذب كردیم. در مقطعی ۵۰۰نفر از خانواده شهدا بعنوان محیط بان جذب شدند بتازگی هم با مجوز دولت ۳۰۰ محیط بان دیگر جذب كردیم.
از سویی، بر طبق قانون خدمات كشوری هر كارمند باید در ماه ماهانه ۱۷۶ ساعت موظفی كار كند، در صورتیكه بر طبق دستورعملی كه از قبل داشتیم محیط بان ما ۱۸ شبانه روز یا بهتر بگویم ۴۳۲ ساعت در ماه كار می كند، این عدد ۲۵۶ ساعت بیش تر از استاندارد وزارت كار است. حالا دیگر محیط بان ها بجای ۱۸ روز در ماه، هر ماه چیزی حدود ۱۵ روز كار می كنند و ۷۲ ساعت، از كار اضافه محیط بان ها كم شد.
بحث امنیت شغلی برای یك كارمند ركن اصلی است، در این عرصه كارهای خوبی انجام دادیم تا دغدغه های محیط بان ها تا حدی حل شود.
سرنوشت لایحه پشتیبانی از محیط بان چه شد؟ بالاخره این لایحه تصویب می شود؟
محبت خانی: لایحه ما در مجلس تصویب گردید، در شورای نگهبان رد شد و باردیگر به مجلس برگشت و خودمان هم نمی دانیم وضعیتش چیست. باید ببینیم اصلا لایحه كجاست، شاید بهتر باشد اسمش را بگذاریم لایجه گم شده محیط بانان، خودم هم نمی دانم كی این لایحه تصویب می شود.
شورای نگهبان چه ایرادی به لایحه گرفت؟
محبت خانی: این لایحه درباره محیط و جنگل بان ها بود و در مجلس گفتند كه این لایحه را به ۱۰ یگان دیگر مثل شیلات، میراث فرهنگی و... تعمیم داده شود. چون این لایحه برای دولت بار مالی داشت شورای نگهبان به آن ایراد گرفت. یك سوژه دیگر هم بحث همیار محیط بان ها بود، افرادی كه در بعضی مواقع شهید یا زخمی می شوند، ما خواستیم تا حدی این افراد بیمه شوند كه خسارت آنها داده شود، این مورد هم بار مالی دارد و رد شد.
اما هفته پیش اتفاقی رخ داد كه شاید برای افكار عمومی همه كارهایی كه برای محیط بان ها رخ داد، زیر سوال برد. برای نخستین بار یك محیط بان به خاطر قتل یك شكارچی اعدام شد، اصلا ماجرا چه بود؟
محبت خانی: شما فیلم این اتفاق را دیدید؟
فارغ از جزئیات، علت این ماجرا چه بود؟
محبت خانی: علت وقوع چنین اتفاقی، بحث كمبود آموزش است، محیط بان ما هم قانون بكارگیری سلاح را نمی دانست هم دوره كنترل خشم نگذرانده بود. من پلیس هم اگر چنین شرایطی را تجربه نكرده بود سرم به باد می رفت. خیلی ها بخصوص افراد آن سوی مرز اهتمام كردند با وقوع این اتفاق قوه قضاییه ما را بی كفایت نشان بدهند.
اما اصلا چنین چیزی نبوده است، یك محیط بان و همسر و فرزندانش بیرون بوده كه متوجه می شود كه یك خودرو پیكان عبور می كند، می گویند راننده این خودرو سابقه شكار دارد، من این را تایید نمی كنم اما شغل این مرد معلمی بوده است. محیط بان دنبال این خودرو می رود و از منطقه چهارگانه خارج می شود و به صورتی از حوزه ماموریتش خارج می شود. از سویی هیچ قانونی هم اجازه نمی دهد وقتی شما شكاری را ندیدید به دنبال یك فرد بروید و از منطقه حفاظت شده خارج شوید. اصلا برگه ماموریت برای توست، خانواده ات در ماشین چه كار می كنند؟ بعد هم به در خانه فرد رفتید، پسرت هم كه شروع می كند فیلم برداری كردن، بعد در همین حالت تیر هم می زنید و بعد مقتول جلوی همسر، مادر و خواهرش جان می دهد.
اسم این كار محیط بانی است؟ این كار چه ربطی به محیط بان ها دارند؟ محیط بان من در جرم غیرمشهود حق تعقیب ندارد، محیط بان من زمانی می تواند از سلاح استفاده نماید كه جانش در خطر باشد. قانون می گوید اگر شكارچی فرار كرد شما حق ندارید به سمت او تیراندازی كنید.
قبلا هم محیط بان محكوم به اعدام داشتیم؟
محبت خانی: دو جای دیگر هم ما محیط بان محكوم به اعدام داشتیم كه خانواده مقتول با گرفتن پول های زیاد رضایت دادند، شاكی های محیط بان وطن نوروزی ۷۰۰میلیون تومان پول گرفتند، در یاسوج هم یك میلیارد تومان پول گرفتند. در هر دو این موارد هم قانون بكارگیری سلاح رعایت نشد.
اینكه برگه ماموریت دارید به شما اجازه نمی دهد از اسلحه اش استفاده نماید، وقتی محیط بان از پشت به یك شكارچی تیر می زند، به اعدام محكوم می شود.
این برای من اصلا منطقی به نظر نمی آید كه یك محیط بان بی خود به فردی شلیك كند، آن هم بدون اینكه هیچ درگیری صورت گرفته باشد.
محبت خانی: در قضیه كه هفته پیش رخ داد، محیط بان در خودرو به همراه خانواده اش بوده است. متوجه می شود خودرو پیكان با خانواده از جایی رد می شود، چون راننده قبلا سابقه شكار داشته است محیط بان به او شك می كند و این فرد را تعقیب می كند، حتی اگر محیط بان شكار این فرد را دیده بود هم باز باید مراحلی را طی می كرد. شما در یك منطقه ای ماموریت داشتی چرا در خانه مقتول رفتی؟
مگر محیط بان برای محكوم كردن این فرد چاره دیگری هم داشت؟
محمدخانی: قانون می گوید در چنین موقعی بلافاصله این مورد باید به مقام های قضایی اطلاع داده و برای بازرسی خانه و خودروی فرد درخواست مجوز شود. اختیارات در جرم غیرمشهود با جرم مشهود كاملا فرق دارد. در آن زمان دو بار هم نیروهای ما با این محیط بان در زندان حرف زدند او هم گفته است اگر برگردد باردیگر این كار را انجام می دهد. این مورد مكتوب است.
وقتی محیط بانی ۱۴۰ شهید داده است ما نباید بگوییم خود محیط بان قاتل است. این فرد قانون بكارگیری سلاح را رعایت نكرده و قتل عمد رخ داده است. ده سال است كه سازمان محیط زیست اهتمام كرد رضایت بگیرد اما رضایت ندادند.
۲ محیط بان دیگر هم كه بخشیده شدند اگر پول نمی گرفتند رضایت نمی دادند. چرا باید با بیت المال چنین كاری انجام بدهیم؟ باید آموزش های لازم را به محیط بان بدهیم تا جان خودش و دیگران را در خطر نیندازند. من مصاحبه خانواده محترم افضلی را دیدم، من نخستین نفری هستم كه به آنها تسلیت گفت، بپرسند ببینند آن شب برای دریافت رضایت چقدر تلاش كردم. حالا همین بهانه ای شده است تا معاندین بگویند دستگاه قضایی ایران بی كفایت است، نه دستگاه قضایی و قوانین ما مشكل ندارد، مشكل ما عدم آموزش محیط بان بود.
محیط بان ها بشنوند اگر آنها هم قانون را رعایت نكنند، اعدام می شوند. ما برای امنیت و نه كشتار مردم اسلحه دستمان گرفتیم. فلسفه وجودی اسلحه برای محیط بان حفظ جان خودش است، ما نمی توانیم از محیط بان بخواهیم برای شكار ۲ آهو فردی را به قتل برساند، مگر می شود بخاطر حیات وحش انسان را به قتل برسانیم؟
محیطبانان عزیز، من ۲ سال و ۲ ماه است كه خدمت گذارتان هستم، بارها خودم شخصا این قوانین را برای شما خواندم، بدون یك ریال حق التدریس این مورد را به شما توضیح دادم. اسلحه ای كه در دستتان است برای حفظ جان خود شماست و اگر كسی به شما حمله كرد می توانید بنا بر قانون از سلاحتان استفاده كنید. ما حتی اجازه نداریم به خودرو فرد در حال فرار تیراندازی نماییم، قانون گذار این مجوز را نمی دهد كه فردا محیط بان لاستیك را هدف بگیرد اما تیر به خود فرد بخورد. حفظ جان انسان برای ما مهم تر است.
اما جناب سرهنگ گفته می شود سازمان محیط زیست نسبت به اعدام آقای افضلی هیچ واكنشی نشان نداد.
محبت خانی: من برای افضلی خیلی ناراحت هستم، اما نمی خواهم فالوئر زیاد كنم، من باید حقایق را بگویم، من باید از قوانین كشورم دفاع كنم، باید از محیط بان ها دفاع كنم، محیط بانان بفهمند كه قوانین و قاضی مقصر نیست و برخی موارد رعایت نشد كه یك محیط بان اعدام شد.
برخی جوری صحبت می كنند كه انگار رای اعدام را من صادر كردم، من فقط می گویم علل صدور این رای چیست. باید این ها را بگویم كه محیط بان دیگری درگیر این قضیه نشود. اگر نگویم هر سال ۱۰ نفر كشته و ۱۰ محیط بان هم اعدام می شوند.
من باید جوری برنامه ریزی كنم كه در ایران ما هیچ كسی كشته نشود، چه محیط بان، چه شكارچی، اصلا نباید بگذاریم شكارچی وارد منطقه شود.
این درگیری مستقیم بین محیط بان و شكارچی چقدر جان افراد را به خطر انداخته است؟
تاكنون حدود ۱۴۰ محیط بان شهید شده اند، در ۲ سالی كه من در این سمت هستم هم ۴ نفر از عزیزان با تیراندازی مستقیم شكارچیان متخلف شهید شدند، ۵ نفر هم از محیط بانان از بین رفته اند. اینجا باید فكر نماییم، جامعه حریف ما در حوزه شكار ایرانی هستند، آرزو دارم كاش هیچ درگیری بین شكارچی و متخلف نداشته باشیم.
این كه شكارچی ها حاضر می شوند چنین راه خطرناكی را انتخاب كنند دلیلهای مختلفی دارد، برخی علل معیشتی دارند، باید نوعی درآمدزایی پایدار برای این افراد پیدا نماییم. برخی هم تفریحی این كار را انجام می دهند، این گونه افراد با فروش مجوز، حاضر هستند با پرداخت پول شكار كنند، مسئولیت این مورد با معاونت طبیعی است. ما اگر بتوانیم این ۲ مسئله را حل نماییم، اساسا درگیری با محیط بان نخواهیم داشت.
برخی می گویند جریمه های زیادی كه برای شكارچی ها قرار داده شده سبب شده تا كار به اینجا بكشد؟
محبت خانی: اول بگویم كه اگر محیط بان قانون بكارگیری سلاح را بخواند جان خود و طرف مقابلش را حفظ می نماید، متاسفانه در اثر ندانستن محیط بانمان در جایی كه باید تیراندازی می كرده هم تیر نزده و به قتل رسیده است، همین طور تا ۲ سال پیش محیط بانان ما جلیقه ضدگلوله نداشتند، حالا هم كه این جلیقه ها خریداری شده است بخاطر سنگینی برخی محیط بان ها آنها را نمی پوشند.
من می خواهم بدانم اصلا علت اصلی شروع درگیری چیست؟
محبت خانی: ببینید اولا بعضی از شكارچی ها آن قدر شكار كردند كه سنگ دل شده اند، این فرد می داند اگر دستگیر شود باید جریمه بدهد و زندانی شود، به محیط بانمان تیراندازی می كند. اسلحه های شكاری هم خیلی دقیق نیستند شاید هدف اصلا به قتل رساندن محیط بان نباشد.
فلاحی: برخی از این افراد هم اشرار هستند، مثلا در كرمان شكارچی كه محیط بان را به قتل رساند یك قاچاقچی موادمخدر سابقه دار بود. محیط بان ها متاسفانه با چنین افرادی هم روبرو می شوند. این ها افرادی هستند كه گرفتن جان انسان ها برای آنها ساده است.
بهتر نبود كاری نماییم كه ارتباط مستقیم بین محیط بان و شكارچی كن شود؟ مثلا در كشوری مثل آمریكا كه شكار با دوربین های زمینی و ماهواره ای رصد می شود، كلا ۲۵ محیط بان كشته شده اند.
محبت خانی: در برنامه های امسال مان است كه دوربین های حرفه ای به محیط بان بدهیم، در مناطق دوربین های مدار بسته قرار بدهیم و... كه محیط بان را انقدر به شكل مستقیم با شكارچی درگیر نكنیم. می توانیم از این تجربیات استفاده نماییم، منتظریم بودجه این طرح تامین گردد. من بر استفاده از تجهیزات نوین كه می تواند ارتباط رودررو بین محیط بان و شكارچی تاكید زیادی می نماییم.
در ۵ درصد مناطق هم كارهایی انجام دادیم اما در دیگر مناطق سنتی كار می نماییم. پس بله با استفاده از تجهیزات نوین می توان این كار را انجام داد.
فلاحی: در آمریكا بحث تخلف به علت شكار غیر مجاز وجود ندارد، در پارك های ملی آمریكا یكی از بالاترین منابع درآمدی فروختن شكار است. بنابراین می گویم ما سنتی كار می نماییم، مثلا كافی ست شما چنین موضوعی را در ایران مطرح كنید بلافاصله هجمه های زیادی به سمتتان وارد می شود. در صورتیكه یكی از منابعی كه می تواند ارز وارد كشور كند همین بحث شكار حیات وحش است.
فكر نكنید در آمریكا شكار صورت نمی گیرد اما با روش خاصی این كار را انجام می دهند و شكار منبع درآمدشان است، نه این كه ما مدافع شكار باشیم، اما این هم پتانسیلی است كه اصلا آنرا در نظر نمی گیریم.
یعنی شما موافقید كه با فروش مجوز شكار درآمدزایی كنیم؟
محبت خانی: ما اصلا كاری نداریم كه بگوییم موافق یا مخالفیم. كشورهای دیگر شكارهایی را به شكل قانونی می فروشند و از درآمد آن برای تجهیز كردن محیط بان ها استفاده نماییم. در ایران هم می شد از این مسیر استفاده نماییم و در مناطقی كه وفور نعمت است برای یك شكار ۲۰۰میلیون تومان قیمت بگذاریم.
من خودم اصلا نمی توانم شكار ببینم و بنابراین نمی گویم موافق یا مخالفم. اگر پول باشد اصلا می گویم این اجازه را ندهیم. این مورد كار ما در یگان نیست و باید این مورد را حوزه معاونت طبیعی بپرسید. وظیفه ما حفاظت است و اگر مجوز شكار بدهند بر آن نظارت می نماییم.
۴۷۲۳۷
منبع: گل بخر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب