چرا این همه مجرد؟
گل بخر چرا این همه مجرد؟
هر چند در این ماجرا تعداد زنان، سه برابر مردان است اما میل به تجرد در مردان هم قوت گرفته و كاسه كوزه ازدواج را شكسته است. البته ازدواج نكردن به خودی خود نمی تواند نگران كننده باشد اما وقتی یك دختر، قطعه گمشده پازل زندگی اش را كنار همه محدودیت ها، مشكلات، كمبودها و نگرانی هایش می چیند اوضاع كاملاً تغییر می كند. واقعیت این است كه نگرانی درباره آینده و ترس از تنهایی، گاهی فرد را در مسیری پرهزینه و حتی خطرناك می اندازد كه معمولاً مردها كمتر از زن ها تجربه اش می كنند. همه آن ها حتی پسرانی كه با غرور، به دختران برچسب بی خواستگاری می زنند هم یك بیم پنهان ترس از تنهایی، عذابشان می دهد. به هر حال این كه سال به سال به سن آدم ها اضافه شود بی آن كه تكلیف داستان تنهایی شان روشن شود ماجرای ساده ای نیست. كلاه خویش را كه قاضی نماییم می بینیم بازار كساد این روزهای ازدواج نه ربطی به بی خواستگاری دختران دارد نه بی مسئولیتی پسران چون واكاوی و بالا و پایین كردن خیلی مسایل، داده های جدیدی به ما می دهد كه خیلی هم بی ربط به تنها ماندن 11 میلیون جوان ایرانی نیست. به قول یكی از جامعه شناسان خانواده، با اینكه شكل خانواده در سال های گذشته، دستخوش تغییرات و تفاوت هایی شده اما عمومیت ازدواج همواره در هر عصری ادامه داشته هر چند در هیاهوی این روزها زندگی های مجردانه هم رونق گرفته است. بیكاری، اقتصاد بیمار، ترس از طلاق، تمایل به زندگی های یك نفره، رواج اندیشه های برتری جویانه و ده ها دلیل ریز و درشت، این روزها ترمز ازدواج را كشیده و شتاب انتخاب زندگی مجردانه را افزایش داده چنانچه به قول دكتر یعقوب موسوی همه این فاكتورها، كم یا زیاد در عمق دهی به این چالش، موثر بوده اند.
از نگاهِ این جامعه شناس قیمت تمام شده یك زندگی، خیلی بیشتر از حقوق هایی است كه این روزها جوان ها پس از یك ماه دوندگی به جیب می زنند، به صورتی كه از نظر ساختار اجتماعی و اقتصادی حتی می تواند یك تهدید باشد. وی در گفت و گو با «خبر جنوب» علت تجرد 11 میلیون جوان ایرانی را در معلول های زیادی جستجو می كند كه البته مهمترینش همان بیكاری و اوضاع بیمار اقتصادی می باشد. البته آن طور كه پیداست سردرگمی مسئولین فرهنگی در قبال تقویت كانون خانواده و ناهمگرا بودن برنامه ریزی ها در این زمینه هم یك پای ثابت ماجرای تنهایی این همه جوان است. از دیدگاه این جامعه شناس این كه مسئولین در قبال تشكیل زندگی خانوادگی چه اقداماتی انجام می دهند یا باید بدهند هم قابل تحلیل است. همه جوان ها ازدواج كردن را بلد هستند اما بالا بردن تاب آوری آن ها در این زندگی پرتنش كه حال و هوای امروز و دیروزش با هم زمین تا آسمان تفاوت دارد مهم تر از هر چیزی است. به هر حال ترویج ازدواج نیازمند همگرایی در سیاست هاست؛ این كه سیاست های تشویقی آن قدر جان بگیرند كه وقتی یك دختر مقرر است ازدواج كند یا بچه دار شود خیلی چیزها را از دست ندهد؛ این كه همه چیز سرِ جای خود باقی بماند؛ بدون این كه لازم باشد پس از ازدواج، نقاب به دست بگیرد و محتاطانه برای حفظ چیزهایی كه در دنیای مجردی داشته در كوچه پس كوچه های زندگی قدم بزند. در این كه نسل جدید به شدت تنها و بی پناه است هیچ شكی نیست. نمی تواند یك وام بانكی بگیرد، نمی تواند جذب بازار كار شود و مهم تر از همه نمی تواند ازدواج كند و همین مجرد بودنش هم یك انگ جدید بر نداشته هایش می گردد. شاید برای همین است كه خیلی هایشان از بامداد تا شب، سپر به دست می گیرند تا با فرار از ازدواج، آرزوهایشان را دور بزنند. به هر حال هیچ كس دوست ندارد تنها بماند اما شاید یك سرِ ماجرای تجرد یازده میلیون جوان ایرانی، خداحافظی آن ها با سبك دوران مجردی و مسئولیت ناپذیر بودن آن ها باشد. البته بخش باور نكردنی داستان آن جاست كه دختران روستایی بیش از دختران شهری در معرض تجرد قطعی قرار دارند چنانچه بر مبنای سرشماری سال ۹۰، تعداد دختران هیچگاه ازدواج نكرده در مناطق روستایی در همه گروه های سنی بیش از دو میلیون و ۶۵۰ هزار نفر بوده است. استان تهران هم با یك میلیون و ۵۴۸ هزار و ۶۷۳ زنِ هیچگاه ازدواج نكرده در بین دختران ۱۰ تا ۵۰ سال و بالاتر در صدر این آمار در سال 95 قرار دارد. پس از تهران هم قرعه به نام خراسان رضوی، خوزستان، فارس و اصفهان افتاده است. تعداد مردان هیچگاه ازدواج نكرده هم در تهران با یك میلیون و ۹۸۱ هزار ۷۷۶ نفر، بالاترین آمار را داشته كه البته این آمار مربوط به چهار سال قبل است. بی پولی، بیكاری، نداشتن خانه شخصی و تورم از یك سو و بالا بودن مهریه و توقعات دختران ایرانی از جانب دیگر سبب شده خیلی از مردان برای خودشان پیله تنهایی درست كنند؛ اتفاقی كه هم دختران را در تجرد قطعی قرار داده و هم پسران را. البته شبكه های اجتماعی هم كم مقصر نیستند. «مجردی بهتر از متاهلی است، دختران و پسران از هم متنفرند، خانه پدری بهتر از بی خانمانی دو نفره است و ازدواج تنها به شرط پول...»؛ این ها تنها بخشی از واكنش مخاطبان شبكه های اجتماعی به دلایل مجرد ماندن دختران و پسران ایرانی است. هر چند به قول رییس كارگروه بهداشت معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری، جامعه ما از شدت نگرانی از ازدواج نكردن در سنین بالاتر از آن سوی بوم افتاده و دچار هیجان ازدواج دختران و پسران در سنین كمتر از سن ازدواج شده كه همین مبحث هم شروع یك اتفاق ناگوار دیگر است. در هر صورت انگار نسخه ها و مسكن های موقت دیگر جواب نمی دهد! برای حل گیر و گورهای ازدواج و كاهش تنهایی این همه آدم باید برنامه های كلان عرضه شود، راه های سخت رفته شود، نسخه های درست پیچیده شود وگرنه این اعداد روز به روز بزرگ تر می شوند بی آن كه كوچك ترین تلنگری به حجم تنهایی این همه آدم بخورد. 4545
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب