تاثیرحفاظت از زیستگاه های كربن آبی در كاهش دمای زمین
کربن آبی چیست؟
به گزارش گل بخر، محافظت از جنگل های مانگرو بعنوان یکی از زیستگاه هایی که با جذب گاز دی اکسید کربن از جو، آنرا در ریشه های خود ذخیره می کند و باعث کاهش میانگین دمای سطح زمین و در نتیجه کاهش نتایج ناشی از افزایش دمای جهانی می شود، ضروری می باشد.
به گزارش گل بخر به نقل از ایسنا، کربن آبی (Blue carbon) نوعی کربن است که از اقیانوس ها و اکوسیستم های ساحلی به دست می آید. این کربن توسط مانگروها، شوره زارهای ساحلی، علفهای دریایی و جلبکها گرفته شده و به شکل زیست توده و رسوبات، ذخیره می شود.
زیستگاه های کربن آبی شامل جنگل های حرا، علف های دریایی، جلبک های دریایی، تالاب های شور و هورهای مناطق جزر و مدی هستند. این زیستگاه ها می توانند مبادرت به ترسیب (روند ذخیره کربن موجود در هوا در خاک و گیاهان) و جذب دی اکسیدکربن به میزان ۱۰ برابر آنچه جنگلها از روی سطح زمین ترسیب و جذب می کنند، نمایند.
با توجه به اینکه دی اکسیدکربن یکی از مهم ترین گازهای مسبب گرمایش زمین است، این اکوسیستم، گاز دی اکسیدکربن را در فرایند فتوسنتز از جو جذب می کند و آنرا در ریشه ها و ساقه ها و شاخه های خود ذخیره می کند و با این فرایند، باعث کاهش میانگین دمای سطح زمین می شود.
کربن آبی می تواند از راه حذف دی اکسیدکربن موجود در اتمسفر، باعث کاهش گرمایش جهانی و به تبع آن، باعث کاهش نتایج ناشی از تغییرات اقلیمی و آب وهوایی شود.
محافظت از کربن آبی از دو جنبه حائز اهمیت است: ۱) دی اکسیدکربن موجود در جو می تواند مصرف شود و در گیاهان و جلبک های دریایی ذخیره شود و کربن قدیمی ذخیره شده در زمین آزاد نشود.
۲) علاوه بر این، این اکوسیستم مثل درختان مانگرو از جوامع کم نظیر گیاهی و حیوانی و هم از سواحل در مقابل طوفان ها محافظت می کند. درختان مانگرو و تالاب های استوایی و گیاهان دریایی در سواحل جهان، از این جهت بسیار حائز اهمیت هستند که از کیفیت آب های ساحلی و صید سالم و محافظت از سواحل در مقابل سیل ها و طوفان ها صیانت می کنند.
این اکوسیستم های ساحلی برای کاستن از نتایج آب و هوایی و بهبود رفاه بشر ضروری هستند چونکه کربن موجود در اتمسفر و اقیانوس ها را از میان برده و آنرا در گیاهان و رسوبات ذخیره می کنند که «کربن آبی» نامیده می شوند.
این درحالیست که برخی اکوسیستم های ساحلی روی زمین منابعی سرشار از کربن هستند اما در عین حال بسیار در معرض تهدید قرار دارند. این زیستگاه ها در معرض تخریب عمدی یا سهوی قرار دارند که این جنایت در حق بشریت است چونکه آنچه بر این امر مترتب می شود، انتشار کربنی است که قرن ها در اتمسفر و اقیانوس ها ذخیره شده و می تواند منبع گازهای گرمایشی باشد.
کارشناسان برآورد کرده اند که سالانه حدود ۱.۰۲ میلیارد تن دی اکسیدکربن از اکوسیستم ساحلیِ تخریب شده، آزاد می شود و این رقم برابر با ۱۹ درصد از انتشار گازهای ناشی از نابودی جنگل های استوایی جهان است و این در شرایطی است که این اکوسیستم یک ثروت اقتصادی و زیست محیطی گرانقدر است.
اولین بازتاب منفی نبود درختان مانگرو، در افزایش انتشار گازهای گلخانه ای نمود دارد. هنگامی که این درختان و دیگر اکوسیستم های ساحلی تخریب می شوند یا در معرض تخریب قرار می گیرند از آنها کربنی منتشر می شود که از قرن ها پیش در آنها ذخیره شده بود. ما می توانیم این منابع طبیعی را حفظ نماییم و بهره برداری مناسب تری از آن داشته باشیم. در همین حال می توانیم آنها را ویران کرده، به تعادل آنها صدمه وارد نماییم و از این طریق، تعادل حیات عادی روی زمین را برهم زنیم.
متأسفانه نقش مهمی که زیستگاه های ساحلی و دریایی در جذب دی اکسیدکربن از اتمسفر و ذخیره سازی کربن در رسوبات عمق دریا، گیاهان مانگرو، باطلاق های شور و مناطق حاوی جلبک های دریایی ایفا می کنند، امری است که آن طور که باید بدان توجه نشده است.
اقدام جهت افزایش تعداد زیستگاه های کربن آبی، از راه احیای زیست محیطی این زیستگاه ها و توقف فرسایش و تخریب محیط زیست ساحلی که به صورت مؤثر در انتشار کربن در اتمسفر نقش دارد از اقدامات اصلی در این حوزه به حساب می آید.
با توجه به نقش حیاتی اقیانوس ها در کاهش سریع مشکلات ناشی از تغییرات اقلیمی و سازگاری با مظاهر و عواقب آن، باید هر چه سریع تر به راهکارهای مبتنی بر اقیانوس ها در محدوده ای وسیع تکیه کرد.
در ادامه این مقاله که در "نشریه زیست محیطی سازمان منطقه ای محافظت از محیط زیست دریا" انتشار یافته، آمده است: بهبود زیستگاه های کربن آبی و صیانت از تنوع زیستی موجود در آن، حذف روش های ماهیگیری از راه کف روبی یا ترال و ممانعت از لایروبی عمق دریا در تمامی مناطق حفاظت شده دریایی، تخلیه مناطق ساحلی از تجهیزات صید، پشتیبانی از پروژه هایی با هدف بهبود زیستگاه های اصلی کربن آبی مثل جنگل های حرا، علف های دریایی، باطلاق های شور و غیره، سرمایه گذاری در توسعه فناوری و پرورشی آبزیان از راه راهکارهای ابداعی کم کربن و دنبال کردن بهترین شیوه ها جهت کاستن از انتشار کربن ناشی از پرورش آبزیان، از اقدامات لازم در این حوزه به حساب می آید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب