آخرین فناوری ها برای مقابله با آلودگی هوا
گل بخر: ایرنا نوشت: این روزها آلودگی هوا به اوج خود رسیده و می توان اظهار داشت كه حتی زندگی روزمره را برای گروه های حساس در پایتخت مختل كرده است. علاوه بر اجرای طرح های ترافیكی و استفاده از سوخت های پاك، بد نیست نیم نگاهی به تكنولوژی های روز در از بین بردن ذرات معلق بیندازیم.
هوا وقتی آلوده در نظر گرفته می شود كه برای مدت زمانی نسبتا طولانی حاوی غلظت بالایی از یك سری مواد خاص باشد تا جایی كه اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان و دید جوی (atmospheric visibility) بگذارد. جو مستعد آن است تا بوسیله فرآیندهای طبیعی و همین طور كارهای انسانی آلوده شود. برخی پدیده های طبیعی مانند فوران های آتشفشانی و آتش سوزی جنگل ها، ممكنست نه تنها اثرات محلی و منطقه ای بلكه پیامدهایی را نیز در سطح جهان به همراه داشته باشند. با وجود این، فقط آلودگی ناشی از كارهای انسانی مثل صنعت و حمل و نقل را می توان تحت كنترل درآورد و مهار كرد. بیشتر آلاینده های هوا از فرآیندهای احتراق نشات می گیرند. استفاده فزاینده از سوخت های فسیلی كه در اوایل قرن نوزدهم و به دنبال وقوع انقلاب صنعتی آغاز شد، شدت و تكرار دوره های آلودگی هوا را تشدید كرد. ظهور منابع متحرك آلودگی هوا یعنی وسایل نقلیه بنزینی، تأثیری شگرف در تشدید مشكلات مربوط به كیفیت هوا در شهرها گذاشت. كنترل آلودگی هوا به مجموعه روش های به كار رفته در كاهش یا حذف انتشار موادی كه ممكنست به محیط زیست و سلامت انسان لطمه بزند، اطلاق می شود. تمركز اصلی تلاش ها برای مهار آلودگی هوا در كشورهای صنعتی همواره بر محافظت از كیفیت هوا در محیط یا فضای باز بوده است. این كار شامل كنترل برخی از آلاینده های معیار خاص است كه در ایجاد دود در شهر و بروز بیماری های مزمن بین مردم دست دارند. آلاینده های معیار شامل ذرات معلق، مونوكسید كربن، دی اكسید گوگرد، دی اكسید نیتروژن، اُزُن و سرب هستند. از اواخر قرن بیستم، اثرات خطرناك گروه دیگری از آلاینده های هوا موسوم به "ذرات سمی هوا" (air toxics) نیز محرز شد. بیشتر ذرات سمی هوا مواد شیمیایی آلی شامل مولكول های حاوی كربن، هیدروژن و سایر اتم ها هستند. بدون تردید، بهترین راه برای محافظت از كیفیت هوا كاهش انتشار این آلاینده ها با روی آوردن به سوخت ها و فرآیندهای پاك تر و یا استفاده از سیستم كنترل انتشار (Emission control system) در خودرو ها و دیگر منابع متحرك آلودگی هوا است. اما آلاینده هایی كه به این روش از بین نمی روند، باید توسط دستگاه های تمیز كننده هوای مناسب به محض تولید و قبل از ورود به جو، جمع آوری شده و یا به دام انداخته شوند. ذرات معلق را می توان با استفاده از طیف گوناگونی از فرآیندهای فیزیكی از جریان هوای آلوده خارج كرد. همچون فناوری های مرسومی كه در دنیا برای جمع آوری این ذرات ریز مورد استفاده قرار می گیرند، می توان به سیكلون ها، اسكرابرها، رسوب دهنده های الكترواستاتیكی و فیلترهای كیسه ای اشاره نمود. بعد از جمع آوری، این ذرات به یكدیگر چسبیده و توده هایی را می سازند كه به راحتی می توان آنرا از دستگاه مربوطه جدا و معمولاً در محل های دفن زباله دفع كرد. پروژه مهار آلودگی هوا در نقاط مختلف جهان متفاوت می باشد و بدین سبب سیستم های كنترلی باید با عنایت به شرایط و مولفه های موجود طراحی شوند. در یك شِمای كلی، سیكلون ها اغلب برای كنترل انتشار گرد و غبار صنعتی و بعنوان پیش تمیز كننده برای دیگر دستگاه های جمع آوری ذرات معلق، مورد استفاده قرار می گیرند. از اسكرابرهای مرطوب نیز معمولا در كنترل گرد و غبارهای قابل اشتعال یا انفجار و مه به وجود آمده ناشی از پردازش های صنعتی و شیمیایی و سوزاندن پسماندهای خطرناك، استفاده می شود. رسوب دهنده های الكترواستاتیكی و فیلترهای كیسه ای نیز اغلب در نیروگاه ها به كار گرفته می شوند. سیكلون ها (Cyclones) سیكلون بوسیله عبور دادن جریان هوای آلوده از مسیری مارپیچ در داخل یك محفظه استوانه ای، ذرات ریز و معلق را از آن جدا می كند. هوای آلوده در جهت مماس با دیوار خارجی دستگاه وارد این محفظه می شود و با چرخیدن در داخل آن گردباد به وجود می آورد. ذرات معلق بزرگتر به خاطر اینرسی بیشتر به بیرون گردباد و به سمت دیواره محفظه رانده می شوند. اصطكاك با سطح دیوار از سرعت حركت این ذرات كاسته و آنها را به درون یك غبارگیر مخروطی شكل در بخش تحتانی سیكلون می كشاند. در ادامه، هوای تمیز در یك مارپیچ باریك تر در دل یك سیلندر داخلی به سمت بالا حركت كرده و از یك خروجی در بالای صفحه بیرون می آید. ذرات گرد و غبار جمع شده به صورت دوره ای از داخل قیف خارج و دفع می شوند. كاركرد سیكلون ها در از بین بردن ذرات آلاینده نسبتاً درشت است. این دستگاه ها می توانند ذرات بزرگ تر از حدود ۲۰ میكرومتر را با راندمان نود درصدی از بین ببرند. اما این فناوری به تنهایی برای دستیابی به استانداردهای دقیق كیفیت هوا كافی نیست و معمولا از آن بعنوان یك پیش تمیز كننده استفاده می شود و در مرحله بعد تجهیزات كارآمدتر چون رسوب دهنده های الكترواستاتیكی وفیلترهای كیسه ای به كار گرفته می شوند.
منبع: گل بخر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب