رازگشایی از پدیده های اعجاب انگیز غوطه ور در آسمان!
گل بخر: برخی ابرها اسامی عجیب و غریبی دارند و برخی دیگر ظاهرهای متفاوت و حیرت آور! اگر شما با انواع ابرها آشنا باشید می توانید آنها را از هم تشخیص دهید.
غزال زیاری: وقتی به آسمان نگاه می کنید چه می بینید؟ یک لکه ابر؟ یک توده ابر و شاید هم یک توده بزرگ شبیه فیل. گاهی وقت ها می توان با به کار بردن کمی خلاقیت، ابرها را به شکل های مختلفی توصیف کرد؛ ولی دانشمندان یک سیستم طبقه بندی رسمی برای ابرها دارند که می تواند برای افرادی که بصورت روزمره به ابرها توجه می کنند مفید باشد. ما یک راهنمای میدانی مختصر و مفید برای انواع ابرها تهیه کرده ایم تا وقتی بیرون از خانه هستید و چشمتان به آسمان افتاد، بتوانید با اتکا به این اطلاعات، با چشم دیگری به ابرها نگاه کنید انواع ابرها و اسامی آنها
ابرها متشکل از میلیونها قطره آب یا کریستال های بسیار کوچک یخ هستند که در اتمسفر زمین غوطه ورند. آنها سرنخ های عظیمی درباره ی آب و هوا به ما می دهند؛ بطورمثال این که چه زمانی باران و برف می بارد و از چرخه های فیزیکی و شیمیایی جالبی که در هوا می چرخند، خبر می دهند.
وانسا مکیل، دانشمند جو در دانشگاه کالیفرنیا در این زمینه می گوید: « ابرها خاصیت شگفت انگیزی از کره زمین هستند که تماشا کردن و مطالعه آنها به شدت سرگرم کننده است.»
ابرها از تغییر خاصیت های فراوانی در جو زمین شکل می گیرند که همچون آنها می توان به دما، رطوبت، باد و غیره اشاره نمود.
ابرها هم دقیقا مثل گونه های جانوری، دسته بندی های متفاوتی دارند و دانشمندان آب و هوا سیستمی برای نام گذاری آنها با در نظر گرفتن جنس شان طراحی نموده اند که این سیستم شامل زیرشاخه گونه ها نیز می شود. این نام گذاری بر طبق شکل، ظاهر و ارتفاع ابرها در جو به انجام می رسد. هر گونه ابر را می توان در یکی از ۴ دسته اصلی قرار داد که برای نخستین بار در سال ۱۸۰۳ تعریف شده: فرم سیرو (Cirro)، فرم کومولو (Cumulo)، فرم استراتو (Strato) و فرم نیمبو (nimbo).
ابرهای مدل سیرو، دسته ای از ابرهای نازک هستند. ابرهای مدل کومولو، بزرگ و نرم هستند. ابرهای استراتو بصورت لایه های پهن و مسطح هستند و ابرهای نیمبو، همان ابرهای بارانی خاکستری هستند.
تنوع حیرت آور ابرها ممکنست برای یک ناظر مبتدی، بسیار زیاد به نظر برسد ولی مکیل سفارش ای برای افراد مبتدی دارد: « یک راه فوق العاده برای تشخیص نوع ابری که در آسمان می بینید این است که تشخیص دهید که آیا این ابر در ارتفاع پائین، متوسط و یا بالای اتمسفر واقع شده است.»
ابرهای مرتفع
مرتفع ترین ابرها، حیرت آورترین نوع ابرها هستند: ابرهای سیروس، ابرهای سیروکومولوس (پرساکومه ای) و سیروستراتوس (پرساپوشنی). آنها بطور معمول در ارتفاع شش هزار متری از سطح زمین تشکیل می شوند و بطور معمول نشانه ای از تغییرات آتی در باد و آب و هوا هستند. در بعضی از مناطق استوایی، این ابرها ممکن از طوفان های پیش رو خبر دهند. عموما هوا در ارتفاعات بالای جو سردتر می شود؛ پس ابرهای سیروس و دوستانش متشکل از کریستال های یخی هستند که توسط باد کشیده شده و پخش می شوند و از همین رو ظاهری باریک، نازک و رشته ای دارند.
ابرهای سیروس، نازک ترین نوع ابرها هستند؛ ابرهای سیروکومولوس، بیشتر شبیه یک ورقه نازک و مواجند. ابرهای سیروستراتوس، یک پوشش شفاف و همگن تری هستند. اگر می بینید که یک هاله ابر درخشان در اطراف خورشید شکل گرفته، احتمالاً این ابر از نوع سیروستراتوس است. وقتی ابرهای سیروس مثل برآمدگی روی هم قرار می گیرند، بیشتر شبیه یک قفسه از دنده ها می شوند و اینگونه از ابرها، مهره داران نامیده می شوند.
بیشتر بخوانید: شگفت انگیزترین سلاح های باستانی کشف شده تا به امروز / عکس ادعای ترسناک یک استاد دانشگاه: موجودات فرازمینی در زمین حضور دارند!
ابرهای مورد علاقه مکیل، بیشتر شبیه ابرهای سیروس هستند ولی در حقیقت چیزی کاملا متفاوتند. ابرهای ناکرئوس (استراتوسفری قطبی)، که تحت عنوان مادر مروارید یا ابرهای استراتوسفر قطبی یخی نیز شناخته می شوند و مشتکل از تکه های خیلی سرد یخ هستند. وقتی خورشید غروب می کند، آنها نور را جذب کرده و رنگ های درخشانی رامنعکس می کنند. طبق گفته مکیل: « این رنگ ها تنها در هنگام طلوع و غروب دیده می شوند و به خاطر تعامل بین نور خورشید و کریستال های یخ ابر که کوچک تر از کریستال های یخ در ابرهای استاندارد یخی است، ایجاد می شوند. این ابرها بسیار نادرند؛ چونکه تنها در ارتفاعات جوی و عرض های جغرافیایی بالا رخ می دهند و بهترین مکان برای دیدن این ابرها، در نزدیک دو قطب کره زمین است.»
ابرهایی در ارتفاع متوسط
در ارتفاع متوسط اتمسفر، بیشتر ابرهای توده ای را می بینیم؛ ابرهایی مثل آلتوستراتوس ( فَرازپوشَنی) و آلتوکومولوس (فرازکومه ای). این ابرها بطور معمول در ارتفاع بین ۲۰۰۰ تا ۶۰۰۰ متری بالاتر از سطح زمین تشکیل شده و داستان های متفاوتی را درباره ی شرایط آب و هوایی روایت می کنند. ابر آلتوکومولوس بطور معمول حاکی از آنست که روز دلنشینی پیش روست؛ ولی ابر آلتوستراتوس، از یک دوره طولانی باران یا برف حکایت دارد.
ابرهای آلتوستراتوس به شکل صفحاتی مسطح و بزرگی هستند که آنقدر ضخیم نیستند که بطور کامل بتوانند جلوی خورشید را بپوشانند. از طرف دیگر ابرهای آلتوکومولوس، شبیه انبوهی از گلوله های پنبه ای هستند که در آسمان پخش شده اند. احتمالاً قبلا چندین گونه مختلف از این دو دسته ابر، خصوصاً ابر Cavum (پنجره ابر) را دیده اید. اینگونه ابر، یک صفحه پیوسته از ابر است که یک تکه بزرگ در بین آن خالی است. استراتیفورمیس یکی دیگر از گونه های رایج ابرهای آلتوکومولوس است که در آن ابرهایی در ارتفاع بالا شبیه یک ورقه تکه تکه و برآمده ظاهر می شوند. اگر لایه های مختلفی از ابر را در آسمان می بینید که خورشید را کاملا پوشانده اند، ممکنست گونه ای از ابر به نام Opacus باشند. ابرهای کم ارتفاع
بسیاری از ابرها در فاصله نزدیکی به سطح زمین تشکیل می شوند (در ارتفاع ۲۰۰۰ متر بالاتر از سطح زمین) و تا ارتفاعات بالاتر اتمسفر کشیده می شوند. این ابرها نیمبواستراتوس (باراپوشنی)، استراتوس (پوشَنی)، استراتوکومولوس (پوشَن کومه ای)، کومولوس (کومه ای) و کومولونیمبوس نام دارند و از قطرات آب موجود در هوای گرم اطراف تشکیل شده اند و ظاهری کرکی دارند.
ابرهای نیمبواستراتوس، همان ابرهای تیره خاکستری هستند که از بارش باران حکایت دارند.
ابرهای استراتوس، روزهای غم انگیزی را ایجاد می کنند که در آن آسمان با ورقه ای به رنگ سفید تیره پوشانده می شود. ابرهای استراتوکومولوس، شبیه ابرهای آلتوکومولوس هستند ولی سایه تیره تری دارند و مانند همتایانشان در ارتفاعات بالاتر، به رنگ روشن سفید به چشم نمی آیند.
ابرهای کومولوس و کومولونیمبوس، غول های این دسته اند. ابرهای کومولوس، ابرهای سفید بزرگی هستند که تا بالای آسمان می رسند و شبیه توپ های پنبه ای هستند و ابرهای کومولونیمبوس، با ابهت هستند و شاید خبر از اتفاق های بدی بدهند. سطح بالایی آنها صاف است و از طوفان های بارانی حکایت می کنند.
ابرهای کم ارتفاع، دارای تعدادی از جالب ترین و عجیب ترین گونه ها و خاصیت ها هستند. اینجا، همان جایی است که لوله ها یا گردآب هایی از ابرها به نام توبا (ابرهای قیفی) ظاهر می شوند. آنها ممکنست در بعضی لحظات خاصیت ای را شبیه به مجموعه ای از امواج درحال برخورد، که فلوکتوس نام دارد نشان دهند. البته فلوکتوس یک پیامد معمولی از فیزیک حرکت سیالات است. ابرهای استراتوکومولوس هم ممکنست در ظاهر شبیه به یک گاو به نظر برسند: آنها در قسمت زیرین خود، نوک های کوچکی دارند که شبیه پستان گاو است. ابرهای کومولوس ممکنست یک کلاه به سر بگذارند که یک ابر کمکی به نام pileusاست که در بالای یکی از این ابرهای بزرگ پدیدار می شود.
به دنبال چه ابرهایی باشیم؟
تابستان امسال، شما می توانید انتظار انواع مختلفی از ابرها را در آسمان داشته باشید؛ حتی برخی گونه های عجیب و غریب مثل Pileus که با طوفان های تابستانی ظاهر می شوند.
مکیل در این زمینه می گوید: « در طول تابستان بطور معمول آسمان صاف است، دقیقا برخلاف فصل زمستان؛ ولی در طول تابستان هم به خاطر همرفت زیادی که در پی دمای بالای سطح به انجام می رسد، می توان در انتظار دیدن ابرهای کومولوس هم بود؛ همان ابرهای کرکی و به رنگ سفید درخشان.»
ابرها هم به اندازه دسته بندی هایشان پیچیده هستند و نه فقط با تغییر فصل، بلکه با تغییر آب و هوا نیز تغییر می کنند. زمانی که کره زمین گرم می شود، گونه های ابری که در آسمان می بینیم نیز تغییر خواهند کرد. مکیل در این زمینه گفته: « با وجود اینکه ابرها همه جا هستند، هنوز چیزهای زیادی درمورد ابرها وجود دارد که ما نمی دانیم.»
منبع: popsci
۵۸۵۸
منبع: گل بخر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب